De St. Olavsleden staat voornamelijk bekend als wandelroute, maar ook fietsers kunnen in de voet/bandsporen van Olav treden. En zodra begin 2025 de nieuwe reisgids voor fietsers verschijnt, zullen dit er steeds meer worden. Maar hoe pak je zoiets aan, een pelgrimsroute op de fiets? Wij vroegen het Suze en Ton uit Nederland, die de route in juni 2024 fietsten.
Hoe kwamen jullie op het idee de St. Olavsroute op de fiets te doen?
We hadden in een tijdschrift iets van Francine Postma en het Olavspad gelezen en heb later ook haar boek Onderweg gelezen. Dat boek en hoe zij het Olavspad beschreef vonden we erg mooi en interessant.
We houden erg van de landen Zweden en Noorwegen en omdat wij meer van fietsen houden dan van wandelen, ging onze voorkeur uit naar fietsen.
Hoe hebben jullie je voorbereid?
We hebben ons voorbereid door de wandelgids van het Olavspad te kopen en die te lezen, een fietskaart te kopen van Noord-Zweden en overleg met Nordic Pelgrim die de overnachtingen regelde. Wij wilden graag onze eigen fietsen mee, omdat wij niet zulke goede ervaringen hebben met huurfietsen op fietsreizen die we eerder in Spanje en Frankrijk hebben gemaakt. We vonden het ook prettig om met onze eigen auto met de fietsen erop naar Selånger te rijden. Dat ging prima en we hebben er twee dagen over gedaan.
Hoe is de route, die toch vooral bekendstaat als wandelroute, voor fietsers?
De route is erg goed bewegwijzerd ook voor de fietsers en er zijn duidelijke kaarten beschikbaar. Omdat wij e-bikes hebben, merkten wij dat vooral de paden door het bos als ze steil waren voor ons moeilijk waren. E-bikes zijn zwaarder dan gewone fietsen en wij fietsten met bepakking voor veertien dagen. Af en toe zijn we van de fietsroute afgeweken en keken dan op de kaart gekeken voor een omweg. Dat gebeurde niet heel vaak en vaak maar kleine stukjes.
Het fietsen in Noorwegen vonden we ondanks de elektrische ondersteuning wat zwaarder omdat de heuvels en bergen steiler zijn. In Zweden is het fietsen goed te doen. We hebben het ook bijna altijd gered met het opladen van de batterijen. Afstanden van 40-50 km zijn prima. Suze heeft nooit tussentijds hoeven op te laden. Ton twee keer: één keer in een supermarkt in Kluk en één keer in Munkeby in de pelgrimsherberg.
Wij zijn in totaal precies drie weken weggeweest. Veertien fietsdagen, twee rustdagen, één dag voor de treinreis terug van Trondheim naar Sundsvall en vier dagen voor de heen-en terugreis van en naar Nederland. Op alle overnachtingsadressen konden we onze fietsen goed binnen zetten of op een veilige plek buiten. Iedereen dacht goed mee.
Was de terugreis met de fiets in de trein makkelijk te regelen?
Op zich was de treinreis makkelijk te boeken, maar er was wat onduidelijkheid over het meenemen van de fietsen. Op de site van Norrtåg stond dat er maar plaats is voor drie fietsen en dat je niet voor de fiets kunt reserveren. We vonden dit wel een beetje spannend, maar het viel allemaal erg mee. In Trondheim was het een beetje moeilijk de fietsen in de trein te krijgen, omdat het een smalle ingang was met een trapje van drie treetjes. We werden goed geholpen. De conducteur was erg aardig en vond het mooi dat wij met de e-bikes het Olavspad hadden gefietst en we hoefden niets voor de fietsen te betalen. Eigenlijk moesten de fietsen rechtop in van die beugels, maar dat lukte niet maar dat vond de conducteur niet erg. De overstap in Storlien ging ook prima. Medereizigers hielpen de fietsen uit de trein te tillen en de trein naar Zweden had een hele makkelijke instap en een ruimere plek voor fietsen. Eigenlijk moesten daar de fietsen ook rechtop in haken hangen, maar dat ging niet dus we hebben ze gewoon op de plek voor de fietsen gezet. Er konden ook nog twee wandelwagens naast staan. De conducteur van de Noorse trein kwam nog even de trein in om te vragen of alles gelukt was.
De terugreis was ook mooi omdat we in Zweden langs veel plekken kwamen waar we ook gefietst hadden. In Sundsvall aangekomen, zijn we terug gefietst naar Selånger waar onze auto geparkeerd stond. Voor een kleine vergoeding mocht de auto veertien dagen bij het Pelgrimscentrum geparkeerd staan.
Als we terugdenken aan de reis komt de prachtige natuur weer naar boven. Vooral Zweden vonden we erg mooi en ongerept. Vooral het stuk van Medstugan naar Sul. Ondanks dat wij niet het stuk voor de wandelaars hebben genomen was dit ook erg mooi.
Wat we ook erg mooi vonden was de dienst voor de pelgrims in de kapel naast de kathedraal. Wij zaten daar met twee Belgische dames die we ook in Skalstugan hadden ontmoet en een meneer die in het Pelgrimscentrum werkte. De vrouwelijke dominee deed alles in het Engels dus goed te volgen.
Wat ons het meeste is bijgebleven zijn de ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen. De mensen van de overnachtingsadressen, maar ook mensen die je onderweg tegenkomt en de leuke contacten met andere pelgrims.
