De eerste pelgrim die we zelf ooit tegenkwamen langs het St. Olavspad in Zweden was Michael Schildmann uit Duitsland, in 2012. Twaalf jaar later zijn Michael en zijn vrouw Renate nog steeds erg actief met proberen expressie te geven aan de pelgrimservaring, in de vorm van boeken, schilderijen en tentoonstellingen. We spraken met Michael over de pelgrimservaring.

“Jaren geleden, toen ik mijn baan verloor en ook nog hoorde dat ik prostaatkanker had, stond mijn leven op zijn kop. Ik had het gevoel dat ik mijn levensmissie niet had vervuld. Het duurde lang voordat ik me weer tussen de mensen kon begeven. Na een testwandeling langs de Oostzee in 2005, besloot ik in 2007 de Jacobsweg te lopen van de Somportpas naar Santiago. (Ik werd daartoe geïnspireerd door onder andere Hape Kerkeling en een goede vriend). Eenmaal thuis, veranderde ik mijn leven. Mijn vrouw en ik verhuisden naar een andere stad, naar het huis van mijn schoonmoeder, die was overleden.

Ik pakte mijn oude passie fotografie weer op, door foto’s te leveren voor boeken en een tentoonstelling over mijn wandeling. Ik maakte ook een (foto)boek, genaamd Dag na dag – Op de weg van Sint-Jakob. Toen hoorde ik van een mede-pelgrim over het Olavspad, van Oslo naar Trondheim. Ik verwachtte veel eenzame dagen, wat me aansprak. En dat bleek ook zo te zijn, toen ik het pad uiteindelijk liep. Tijdens de wandeling realiseerde ik me dat ik in de voetsporen van mijn vader liep: hij was soldaat geweest in zowel Oslo als Trondheim, een feit dat me een slecht gevoel gaf. Deze route maakte echter veel indruk op me. Ik denk dat een pelgrim over het algemeen geen gewone wandelaar is: hij of zij wandelt bewuster, is meer aandachtig voor zichzelf en zijn of haar omgeving, denkt misschien na over zijn of haar relatie met God.

Ik heb deze paden bewandeld:
– 2007: Camino naar Santiago (alleen)
– 2010: Gudbrandsdalsleden vanuit Oslo (alleen)
– 2011: Camino van Poro naar Santiago en Muxia (met mijn vrouw)
– 2012: St. Olavsleden vanuit Sundsvall (alleen)
– 2013: Camino van Viborg/Dk naar Lübeck/G (met mijn vrouw)
– 2014: Camino van Swinemünde, Polen naar Rostock (met mijn vrouw)
– 2015: Camino van Rostock naar Hamburg (met mijn vrouw)
– 2017: Österdalsleden van Karlstad naar Trondheim (alleen)
– 2022: Camino van Hamburg naar Bremen (alleen)

Na mijn eerste reis kon ik niet goed uitdrukken wat ik had ervaren. Op de een of andere manier begrepen mensen niet wat er met me aan de hand was. Dus ik werkte ik met de foto’s die ik had verzameld en maakte een tentoonstelling. Zo kon ik verhalen vertellen met behulp van beelden. Mensen begrepen mijn ervaringen toen veel beter. Er volgden meer tentoonstellingen en een boek, Tag für Tag – 45 days – 45 pictures. Later kwamen er teksten van preken die waren gehouden terwijl de schilderijen in een kerk in Oldenburg, Duitsland, hingen.

Niemand hier kende het Olavspad. Alleen al daarom had ik veel te vertellen. Toen bedacht ik me dat mijn dagboek kon helpen. In eerste instantie was het gewoon een blog dat ik schreef voor de route. Daarin deelde ik mijn ervaringen en gedachten dag na dag, in het Duits. Mijn tweede boek is hieruit ontstaan. Ik doe de opmaak van al mijn boeken zelf en publiceer ze via mijn eigen uitgeverij – nu ook in het Engels. Mijn volgende boek ging over het St. Olavspad vanuit Sundsvall. Daarna volgde een boek over de Österdalsleden, dat werd geschreven omdat er geen gids voor de route was.

In 2023 werd in Oppdal een panoramische fototentoonstelling gehouden langs de Gudbrandsdalsleden (Olavspad), met foto’s van alle drie de Olavspaden die ik had gelopen. Delen van deze tentoonstelling waren ook te zien in St. Jacobi kerk in Hamburg en hangen nu in een andere kerk in Hamburg. De Stadskerk (Nicolaikirche) is de volgende kerk die de tentoonstelling presenteert. De tentoonstelling opent op 1 maart 2025. Daarna gaan de foto’s naar Jemgumgaste, een klein plaatsje vlakbij de Nederlandse grens (23 augustus tot 7 september 2025) – in combinatie met Noorse aquarellen van mijn vrouw Renate.”

Meer info: www.edition-lichtblick.de